Woedend op een vreemde houding in de samenleving, en beweert dat iemand die 'een zwaar leven' heeft, grof kan zijn en dingen gemeen kan doen, en anderen dit met begrip moeten behandelen.
Ongeveer vijf jaar geleden moest ik het kind overbrengen naar een andere kleuterschool vanwege twee, zeer specifieke vrouwen. Een van hen werkte als een verpleegster en stelde zich duidelijk ten koste van de kinderen. Mijn dochter Nina noemde bijvoorbeeld Tonya voortdurend, omdat Nina naar haar mening een verkleinwoord is van Antonina en het haar niet kan schelen wat er in de geboorteakte staat. Een kind dat een poging deed om het te corrigeren, arriveerde, omdat 'wat ze in de leeftijd van vijf over zichzelf dacht - volwassenen geven aan'.
Toen ik aan het hoofd om te vragen of ze normaal dat gebeurt acht, bleek dat de "NN, natuurlijk, verkeerd, maar, weet je, ze zo'n harde leven en een klein salaris, teken status gehad!". Ik zal niet navertellen de biografie, je weet wel, als een persoon werkt voor een stuiver een verpleegkundige en voorschoolse leeftijd kinderen in de kleuterschool gebouw omwille van de zelfbevestiging, is het niet van een overmaat aan innerlijke harmonie. Op de vraag of NN zeker gelukkiger zijn dat mijn dochter een valse naam zouden noemen zal zijn, hoofd beledigd en liet doorschemeren dat ik boos was, en dikke huid.
Collega. We zijn bekend met het van de studenten, en ik kan zeggen dat het karakter had ze geen suiker al die tijd is geweest. Alleen als eerder deze gedekt, dan meer recent uit gesprekken in het team is gebleken dat het luisteren naar slechte dingen uit haar - bijna een heilige plicht van iedereen, want het is ongelukkig alleenstaande vrouw veertig jaar. Bel willekeurig tien aan recreatieve activiteiten, in aanvulling op de verwijdering van de omliggende hersenen (door kruissteek up zingen in het koor, en wandelen in de bergen) - beschuldigd van ongevoeligheid.
Een familielid van een paar jaar geleden, liet hij zijn vrouw na 15 jaar huwelijk, heeft een nieuwe liefde niet uit te werken, en in de oude familie is weer niet geaccepteerd. Nu probeer ik om grote bijeenkomsten van familie te vermijden, want om met hem meer dan tien minuten is het onmogelijk te communiceren, het komt allemaal neer op "alle vrouwen-sos, ik niet waarderen." Onderwerp behoorlijk saai, en zijn metgezel stigma van een geweer, maar sloot de fontein van de welsprekendheid werkt niet: de familie besloot om te luisteren en treurig stille uit respect voor het verdriet. En wie niet wil en durf om een goed humeur als AA is niet de eerste dergelijke verdriet, die klootzakken ongevoelig.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz