Er is een tv-kanaal waarvan de naam lijkt op de naam van het personage uit het boek Defoe. Sinds kort kunnen reizen op dit kanaal niet worden bekeken. 'S Avonds val je op de bank, wil je ontspannen en iets nieuws leren. Er is een transfer over New Guinea - klasse! Maar om de een of andere reden blijft de camera niet langer dan een seconde op een object zitten. De camera schokken de hele tijd. Mensen bewegen met een abrupt variabele rente. Het is leuk om naar de Papua's te kijken, die vervolgens als een slak weeft en dan als een Olympisch kampioen rent. Er moeten altijd continue flitsen en scherpe overgangen zijn van helder wit naar zwart en omgekeerd. Voortdurend allerlei effecten ingevoegd, zoals oude film, verkleuring, kleurruis en andere dingen. En natuurlijk is achtergrondmuziek een schijnrock, soms dempend voor de spraak van de spreker. In vijf minuten voel ik me fysiek moe en bedwelmd.
Ik richt me tot operators en directeuren: jongens, jij, zijn geen verslaafden per uur? Je nam de meest walgelijke dingen uit Amerikaanse uitzendingen. Al deze effecten zijn van belang voor jonge kinderen, maar al zeven-jarigen verliezen interesse. Deze fucking luide obsessieve muziek is vervelend. Als ik naar muziek wil luisteren, luister ik ernaar, maar wat is Papoea? Waarom ruk je de camera altijd af - is de operator ziek of dronken? Oneindige flitsen (die zelfs met gesloten ogen te zien zijn!) Ik begrijp het, dit alles wordt gedaan om de aandacht van de kijker te trekken, voortdurend het zenuwstelsel te schokken en adrenaline te injecteren.
Als je denkt dat alle shavaet MENSEN - verkeerd zijn, je gewoon verliest de normale, juiste doelgroep. Waardoor alleen de junkies en als alternatief begaafd. Zadolbali niet, je hebt me verloren als kijker. Iedereen die betrokken is bij de installatie van dergelijke transfers willen zo'n gang lopen als een Papoea-jammer, vooral in een openbaar toilet!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz