Aan de rand van het moeras lag een oude wilg. Van op hoge leeftijd boog ze al, maar door de stormen die haar rammelden verloor ze bijna alle bladeren.
Met het begin van de lente, toen knoppen en bladeren al op andere bomen groeiden, bleven de oude half-dode takken van wilgen die in het moeras waren gevallen zonder groene bladeren.
"Mijn tijd is al voorbij," zuchtte de wilg, "en als ik val, zullen de verse scheuten de plaats achter mij niet vullen." Als ik weg ben, zal niemand weten waar de oude wilg vroeger stond.
En in diep verdriet liet ze haar takken nog dieper in het moeras zakken.
"Hier is de charme," zei de wilde eend, op zoek naar een nest tussen het riet. "Wat een rustige en veilige plek hier, onder de takken van deze oude wilg." Noch mensen noch dieren zullen ons hier vinden en ik kan mijn kuikens veilig uitdoen.
En de oude wilg, die het nest bewaakte, werd getroost door wat iemand nog voordelen kon brengen, hoewel ze daarvoor haar takken nog lager moest laten zakken.
Op de een of andere manier had de lentebries een zaadje. "Waar kan ik gaan?" Dacht het zaad. "De grond is zo hard in het bos dat ik daar niet naar toe kan gaan." In de wei eten de koeien mijn eerste spruiten. In het veld wurgt rogge mij, en in de tuin zullen ze me met onkruid verscheuren. Waar zou ik onderdak vinden?
Semechko viel bijna in het moeras, waarvan het groene oppervlak zo verleidelijk leek. Het begreep niet dat er onder dit verleidelijke oppervlak een moerassig slijk lag.
"Ga daar niet heen!" Huilde de wilg. "Vlieg beter naar mij, ik zal je de plaats laten zien waar je kunt schuilen."
Een klein zaadje reageerde graag op de roep van de pussy-willow en belandde al snel in een grote grot aan de stam van de wilg, waar de wind veel land veroorzaakte.
Toen de wilg nog jong, mooi en fris was, dacht ze er alleen aan om voor zichzelf te groeien en de aandacht van passanten te trekken met haar luxueuze uitstraling. Maar nu, toen het bijna verdord en gebroken was door de wind, zorgde de wilg voor zichzelf en dacht alleen aan het nuttig zijn voor iemand.
De tijd verstreek en van onder de opkomende takken van het kutje verscheen een kleine berk. Ze werd groter en werd sterker en sterker. Hier hinderde niemand haar en de takken van de wilg beschermden de berk tegen de felle noordelijke winden.
Een voorbeeld van een berkeboom was een kleine jeneverbes. Alsof ooit een jeneverbesstruik groeide, boos op iets, gooide wat bittere bessen op een oude wilg. Ik moet je zeggen dat jeneverbes van nature erg prikkelbaar is en een knijper. Verba nam bessen en al snel groeide er een kleine jeneverbes in de buurt van de berk.
Een andere keer klom het kleine meisje, dat een volle handvol kruisbessen ontving, in een dikke tak van pussy-willow, om hier te genieten, in vrede, rijpe bessen. Tegelijkertijd viel een bes op de grond. De volgende lente groeide een kleine groene struik van kruisbes op deze plaats. En omdat kruisbessen heel snel groeien, heeft hij al snel de groei van zijn buren ingehaald.
Diezelfde lente vloog een paar hennepmeisjes naar binnen en groef een nest in de holte die overbleef op de plek waar de grote tak vroeger was gegroeid. Iets hoger dan de holte, op de laatste tak links op de wilg zat een mannelijke hennep, zijn liedjes zongen, terwijl het vrouwtje de nestvogels uitbroedde. Rond de oude wilgen begon het leven te koken.
"Kijk, wat een vreemde boom, wat zou dat betekenen?" Riep de kinderen uit die door het bos liepen. - Berk en jeneverbessen takken aan een boom! Ja, er zijn allerlei soorten bladeren en de boom zelf is oud en volledig opgedroogd.
"Hoor je de vogels aan de top kwetterend?" - zei het meisje - Wat een mooie en prachtige boom!
Toen ze terugkeerden, vertelden de kinderen hun ouders over de prachtige boom die dichtbij het moeras groeide.
"We moeten daarheen gaan, kijk naar dit wonder," zeiden de volwassenen. "Wel, het is een oude wilg!" Ze huilden toen ze de boom zagen. "Ze heeft geen eigen bladeren, ze is al opgedroogd!"
Ondertussen was de hele wilg bedekt met weelderig groen. Dat waren de geadopteerde kinderen van de oude wilgen, die het met hun gebladerte sierden.
"Nu ben ik niet alleen in de wereld," zei Willow, "en ik wil wat langer stil blijven staan om de jonge bomen voet aan de grond te krijgen."
Ja, uit een oude wilg bleek een prachtige boom, die zijn eigen verhaal en missie had: iedereen vertellen wat de oude wilg kan doen voor de wil van Moeder Natuur.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz