Ik en al mijn collega's niet te zadolbal maar vrij verrast een heer die restaurant in een huis naast ons kantoor centrum gehouden. Volgens het bord - een pizzeria, in feite - het was mogelijk om het ontbijt, een stevige lunch en een biertje na het werk te genieten, dan gebruik maken van 80 procent van de niet-gehuwde werknemers en 30 procent van de getrouwde mannen (een dag omwille van de rente ondervraagde). Vanwege de aard van ons werk voor de lunch kon gaan wanneer je wilt, dus voor het gemak, zelfs een niet-officiële schema van de bezoeken - in het algemeen, vanaf 11 uur tot er afwisselend onze medewerkers hing en "deed de kassier." Ze rellen niet, ze hebben geen bril geslagen, ze waren vrienden met obers ... Het management zat trouwens ook vaak daar. Kortom, iedereen was gelukkig. Voorlopig.
Het overkwam mij dat ik op vakantie ging. Ik kom terug - en ik geloof mijn ogen niet. In plaats van zoete pastoraal signs - neon iets onleesbaar schijnt, obers jonge mannen ergens gegaan, en serveersters in plaats van comfortabele uniformen (T-shirt, jeans en schort) waren miniatuur jurken a la tennis. In plaats daarvan, licht tabellen, die kan oplopen tot een nummer - vastgeschroefd aan de vloer transparant glas monsters, verlicht rond de omtrek. In plaats van stoelen - leren banken, zo zacht dat je letterlijk verdrinkt, en als je op de rand zit - glijd je weg. En overal plasma, enorm plasma, voetbalwedstrijden uitzenden ...
Wat staat er nog op het menu? Sushi, vijf soorten pannenkoeken en snacks voor bier, waarvan het bereik meerdere malen is toegenomen. Ik dacht dat het huis was vervangen door de eigenaar, maar nee - hij, zo blijkt, was verveeld met een saai interieur. Hij bedacht hoe hij de atmosfeer kon doen herleven. Is het vermeldenswaard dat we een contract hebben afgesloten voor de levering van maaltijden aan het kantoor? Zelfs zitten na het werk in dit café werd onaangenaam: na een hele dag achter de computer neonlichten en lawaaierige tv's - het laatste wat je wilt.
In de komende paar maanden zagen we een foto: de instelling was overdag vrijwel leeg en pas 's avonds begonnen de amateurs "drukte" daar geleidelijk aan te kruipen. Jouwde, blijkbaar, lang en zorgvuldig, sindsdien meerdere keren moesten de corrupte en gebroken banken tafels te veranderen (als het je lukt om de zware glas te breken - een raadsel). Prijzen stegen meerdere keren - blijkbaar daalde de winstgevendheid ook, als gevolg van de afname van de klantenstroom. Uiteindelijk vermeldde zelfs onze generaal op de een of andere manier dat voor de gebruikelijke "gendel" de prijzen gewoon kosmos waren. Het resultaat: na een half jaar op de ramen pronken de inscripties "Verkoopt".
Het zou begrijpelijk zijn als de instelling geen significant inkomen zou brengen, maar waarom zou het interieur, het menu en, in feite, de doelgroep veranderen als iedereen gelukkig was?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz